Spis Poradni Psycholoigcznych

Pracownia Testów Psychologicznych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego
tel. 0 22 652 37 61
00-144 Warszawa, al. Solidarności 93

Centrum Pomocy Profesjonalnej. Psychiatrzy, psycholodzy, seksuolodzy
tel. 0 22 637 40 80
00-175 Warszawa, al. Jana Pawła II 80

Gabinet psychologiczny
tel. 0 22 832 11 99
01-684 Warszawa, Klaudyny 30

Mądrzak Małgorzata, mgr. Pracownia pomocy psychologicznej dla dzieci, młodzieży, rodzin i dorosłych
tel. 0 58 551 43 23
81-866 Sopot, 3 Maja 57B/4

Gabinet psychiatryczno - psychologiczny
tel. 0 22 826 40 97
00-042 Warszawa, Nowy Świat 63

Psychology Consulting
tel. 0 22 612 16 60
04-256 Warszawa, Niepołomicka 22

Swędrak Monika, mgr psycholog
tel. 0 605 60 13 02
40-003 Katowice, Teatralna 8

Aleje. Ośrodek Psychoterapii
tel. 0 22 849 77 56
02-517 Warszawa, Rakowiecka 1/3

Laboratorium Psychoedukacji. Psychoterapia indywidualna, rodzinna i grupowa
tel. 0 22 617 61 64
03-932 Warszawa, Katowicka 18

Polana. Ośrodek Terapii Uzależnień i Pomocy Psychologicznej
tel. 0 22 825 00 45
00-629 Warszawa, Oleandrów 5

Jaklewicz Monika, mgr. Spec. psycholog kliniczny. Psychoterapia, diagnostyka, poradnictwo. Gabinet psychologiczny
tel. 0 607 08 24 26
80-244 Gdańsk, al. Grunwaldzka 87/91

Majchrzak Katarzyna. Psycholog, psychoterapeuta, biegły sądowy
tel. 0 601 54 01 59
40-124 Katowice, Sokolska 56


Wolmed. NZOZ. Prywatny oddział psychiatryczny i terapii uzależnień
tel. 0 44 635 63 03
97-420 Dubie

Chaładus Joanna, mgr psycholog, terapeuta
tel. 0 34 324 69 52
42-200 Częstochowa, Okólna 3

Darmoros Marta. Porady psychologiczne. Prywatny gabinet
tel. 0 71 345 57 39
51-214 Wrocław, Paryska 1a

Gabinet psychologiczny
tel. 0 58 620 91 29
81-589 Gdynia, Sojowa 22

Gabinet psychologiczny. Buryn Urszula, mgr
tel. 0 91 421 27 97
70-481 Szczecin, al. Wojska Polskiego 85

Jędrzejewska Maja, mgr psycholog. Gabinet psychologiczny i psychoterapeutyczny
tel. 0 602 67 35 81
75-450 Koszalin, Lelewela 11

Łuś Halina, mgr psycholog. Usługi psychologiczne, badanie kierowców
tel. 0 67 213 25 93
64-920 Piła, Wyspiańskiego 130

Psychelab
tel. 0 71 796 26 22
50-541 Wrocław, al. Armii Krajowej 4a

Wendlandt Jolanta, mgr. Ośrodek badań psychologicznych. Badania kierowców i na broń
tel. 0 696 31 48 84
43-316 Bielsko - Biała, Karbowa 27

Bąkowska Krzysztofa. Gabinet usług psychologicznych
tel. 0 502 31 92 64
76-200 Słupsk, Armii Krajowej 37

Bodnar Wiktor, dr nauk med., neurolog, psychiatra
tel. 0 24 268 17 81
09-400 Płock, Skłodowskiej-Curie 4

Centrum Pomocy Psychologicznej i Psychoterapii
tel. 0 81 533 22 44
20-045 Lublin, Godebskiego 5a

Dobryszycka Stefania. Psycholog, psychoterapeuta
tel. 0 61 833 95 20
61-512 Poznań, Fabryczna 37


Gabinet Pomocy Psychologiczno - Pedagogicznej
tel. 0 22 855 06 58
Warszawa, Hirszfelda 1

Gabinet psychologiczny. Ewa Góralczyk. Problemy rodzinne, emocjonalne, kryzysy małżeńskie
tel. 0 22 649 34 67
02-791 Warszawa, Meander 3

Gabinet psychologii dzieci i młodzieży
tel. 0 604 22 67 02
60-547 Poznań, Lubeckiego 1

Gierkowska Joanna. Gabinet psychologiczny
tel. 0 58 663 06 16
81-256 Gdynia, Stoigniewa 25d


Instytut Badań i Terapii Psychologicznej
tel. 0 42 636 28 09
90-436 Łódź, al. Kościuszki 71

Intra. Romana Przybylska, Wiesława Popielecka
tel. 0 68 325 52 10
65-066 Zielona Góra, Żeromskiego 10

Kaźmierczak Dorota. Usługi psychologiczne
tel. 0 604 93 73 23
Warszawa

Kołakowska Elżbieta. Psycholog kliniczny
tel. 0 691 12 08 75
Warszawa

Kozłowska Jolanta. Gabinet psychologiczny
tel. 0 71 345 14 03
51-661 Wrocław, Sempołowskiej 63

Ologos. Poradnia psychologiczno - pedagogiczna
tel. 0 42 250 38 70
91-463 Łódź, Łagiewnicka 54/56

Persona SC. Diagnostyka psychologiczna, psychotechnika
tel. 0 22 843 08 27
02-705 Warszawa, Czerniowiecka 10

Potempska Elżbieta. Gabinet terapii dziecka i rodziny
tel. 0 22 849 62 05
02-564 Warszawa, Narbutta 7

Pracownia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego
tel. 0 22 648 61 75
02-791 Warszawa, Na Uboczu 22


Rodzice i Dzieci. Gabinet psychologiczno - pedagogiczny
tel. 0 22 654 44 71
00-820 Warszawa, Sienna 55


Roykiewicz Andrzej, dr psycholog kliniczny, psychoterapia
tel. 0 22 836 09 07
01-424 Warszawa, al. Prymasa Tysiąclecia 151/17

Rygorowicz Andrzej, mgr. Gabinet diagnostyki psychologicznej
tel. 0 77 481 62 57
47-220 Kędzierzyn - Koźle, Wojska Polskiego 13

Spotkanie. Pracownia psychologiczna
tel. 0 61 657 09 77
Poznań, św. Marcin 80/82

Sterna Bogna, mgr. Ośrodek pomocy psychologicznej
tel. 0 606 70 86 49
66-400 Gorzów Wielkopolski, Baczyńskiego 24

Wielikdzień Anna, psycholog kliniczny
tel. 0 59 845 24 55 Alone. Pomoc psychologiczna. A. Borkowska, mgr psychologii. Spec. II stopnia, doradca osobisty i rodzinny
tel. 0 22 834 69 56
01-853 Warszawa, Starej Baśni 12

Baranowska-Bartyzel Dorota. Gabinet diagnostyki i pomocy psychologicznej
tel. 0 603 23 68 57
41-200 Sosnowiec, Kościelna 16

Będkowska Elżbieta. Gabinet psychologiczny. Psychoterapia, porady, badania psychologiczne
tel. 0 604 63 08 52
02-622 Warszawa, Malczewskiego 48/50

Cichoń Wiesława, mgr psychologii. Gabinet psychoterapii
tel. 0 501 60 47 55
42-200 Częstochowa, al. NMP 21

Frankowska Beata, psycholog. Ośrodek pomocy psychologicznej. Terapia indywidualna dorosłych
tel. 0 58 558 36 10
80-237 Gdańsk, Uphagena 22

Gapik Nina, mgr psycholog kliniczny. Gabinet
tel. 0 61 879 18 20
61-147 Poznań, os. Piastowskie 12

Gojżewska Barbara, mgr. Centrum Psychoterapii i Szkoleń Psychologicznych
tel. 0 61 870 14 64
61-255 Poznań, os. Tysiąclecia 71

Homosum. Pracownia psychologiczna. Badania psychologiczne, pomoc psychologiczna
tel. 0 32 386 28 38
41-802 Bytom, Chłodna 1

Jagiełka Dorota, mgr. Gabinet psychologiczny. Diagnoza, terapia
tel. 0 91 397 30 08
73-150 Łobez, Budowlana 9

Kęsek-Budziarz Elżbieta, mgr. Gabinet psychologiczny
tel. 0 12 425 76 87
31-934 Kraków, os. Centrum E 19/21

Labus Krystyna, psycholog kliniczny
tel. 0 32 386 06 65
Bytom, Żeromskiego 18

Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna nr 21
tel. 0 22 814 10 61
03-042 Warszawa, Marywilska 44

Razem. Ośrodek Psychologiczno - Pedagogiczny
tel. 0 58 624 05 09
81-616 Gdynia, Strażacka 15

Rommel Marta. Psycholog, psychoterapeuta, psychoterapia
tel. 0 603 93 80 23
75-611 Koszalin, Zwycięstwa 190

Stres. Zadora Magdalena, mgr. Pomoc psychologiczna, psychosomatyka i psychoedukacja
tel. 0 58 551 90 36
81-881 Sopot, Kolberga 12a

Testy psychologiczne - wytwórnia. Mgr Konferowicz E.A.
tel. 0 22 810 13 87
04-395 Warszawa, Siennicka 26

Wabia Marlena. Psycholog, psychoterapeuta, biegły sądowy
tel. 0 696 47 22 27
Szczecin, Staromłyńska 21-22

Wilczyńska Aleksandra, mgr psycholog. Dysleksja - diagnozowanie, opiniowanie, psychoterapia
tel. 0 508 16 45 63
02-104 Warszawa, Skorochód-Majewskiego 24

Wolska Anna. Gabinet psychologiczno - terapeutyczny
tel. 0 91 453 65 24
71-114 Szczecin, Jodłowa 21c

Zaburzenia Instynktu Samo Zachowawczego

(Temat powiązany z uzależnieniem - Tutaj alkoholizmem)

Uzależnienie od alkoholu sprawia, że dezintegracja ma kierunek negatywny. Alkohol hamuje rozwój. Człowiek pijący przestaje dojrzewać, przestaje być nakierowany na wartości. Z trzech głównych zasad rządzących, do głosu dochodzi głównie zasada przyjemności. Pozostałe dwie, zasada rzeczywistości (instynkt samozachowawczy wyrażający się poprzez unikanie szkodliwych substancji) i zasada rozwoju zostają zdominowane i podporządkowane przez potrzebę picia.

=======================================================================

(Temat powiązany z samobójstwem)

2. Zawężenie dynamiczne.

Osoba w sytuacji presuicydalnej doświadcza działania sił, które pchają ją do samobójstwa. Jej nastrój, wyobrażenia, uczucia pogrążone są w pesymizmie (widzenie świata przez czarne okulary). Zawężone są możliwości fantazji człowieka i nadwerężone jego siły napędowe. Osoba ta przeżywa silny lęk. Boi się siebie, boi się życia, boi się innych, boi się działania. Zawężenie dynamiczne można porównać do sił pokonujących grawitację. Siły te pokonują instynkt samozachowawczy człowieka. Sama osoba w tej sytuacji nie jest w stanie tej siły przezwyciężyć.

=======================================================================

Podstawowe wymiary psychologiczne molestowania moralnego

Ponieważ molestowanie moralne jednej osoby przez drugą osobę lub przez grupę osób, jest długotrwałym procesem, trwającym niekiedy przez wiele lat, można w nim wyróżnić kilka faz.

Początkowo agresor obiera sobie kogoś z otoczenia za cel. Następnie ma miejsce zawładnięcie poprzez uwiedzenie lub inaczej narzucenia wpływu, w którym chodzi o to, aby uniemożliwić ofierze autonomiczne działanie i myślenie. Staje się ona w ten sposób "wykonawcą" poglądów agresora, nie mając prawa do wyrażenia swojej niezależnej opinii na jakikolwiek temat. Aby do tego doprowadzić, agresor stosuje uwiedzenie czy gratyfikację, tak że ofiara nie ma świadomości, że chodzi tu o przemoc. Jest przekonana, że tkwi w tym związku z własnej woli, płacąc cenę za bliskość z kimś wyjątkowym. W stadium uwiedzenia aresorowi chodzi o zawładnięcie, ubezwłasnowolnienie, pozbawienie drugiego wolności myślenia i odczuwania. Osoba traci przez to wszelki układ odniesienia, przestaje wiedzieć co jest normalne, a co nie. Traci nie tylko zmysł krytyczny, ale także instynkt samozachowawczy i przestaje się orientować, co jest dla niej dobre, a co nie.

=======================================================================

(Krótkie połączenie instynktu samozachowawczego w połączeniu z problemem na podłożu psychicznym)

Amok na amen

Błogostan z pigułki coraz większej grupie ludzi zastępuje potrzebę prawdziwej medytacji. Łatwe uniesienia gwarantują też długi żywot rozmaitym religiom, mnożącym się niczym towary w supermarkecie - ubolewa Karen Armstrong, była zakonnica, pisarka i wykładowczyni religioznawstwa.

Przegrywamy wojnę narkotykową i nie widać, by popyt na narkotyki malał. Trudno się temu dziwić, bowiem niezmordowana pogoń za błogostanem, która nakręca przemysł narkotykowy, jest nieodłącznym elementem ludzkiej kondycji, zakorzenionym równie głęboko jak pożądanie i instynkt samozachowawczy. Dobrze to rozumiały dawne społeczeństwa przeniknięte tradycyjną duchowością. Dostarczały one misternych, a zarazem niedestrukcyjnych sposobów zaspokajania potrzeby odmiennych stanów świadomości. Póki nie posiądziemy arkanów ekstazy na głębszym poziomie i nie dostosujemy do nich naszego prawa, walka z narkotykami będzie zawsze skazana na porażkę.

Władze słusznie wskazują nędzę jako przyczynę nadużywania narkotyków. Ale zapewnienie ludziom pracy, nieraz bardzo nużącej, nie uciszy pragnienia ekstazy. W sytuacji, gdy tradycyjne religie są praktycznie martwe i wskazują drogę jedynie elicie, coraz większa liczba ludzi będzie wybierać chemiczne technologie osiągania błogostanu. Musimy w pełni uznać tę potrzebę ekstazy, znaleźć bardziej twórcze sposoby jej zaspokajania; trzeba też oswoić się na nowo ze sposobami kontrolowanego przeżywania doświadczeń szczytowych, które nadają naszemu życiu znaczenia i wartości.

Już jutro spis poradni psychologicznych =)

Rodzaje i specyfikacja konfliktów

Temat: Konflikty
1. Konflikty wokół szkoły
2. Konflikty wokół nauczycieli
3. Konflikty wokół praw ucznia
4. Konflikty wokół statusu ekonomicznego uczniów

Ad.2.
- zazdrość
- hierarchia
- kompetencja
- koalicje
- wynagrodzenie



1) Konflikt jako wynikający ze struktury sytuacji, niezgodności lub sprzeczności celów
2) Konflikt jako wynikający z antagonizmów między stronami, wrogich postaw, nienawiści
3) Konflikt jako wroga reakcja/ walka, rywalizacja, negatywne sankcje



1. Dwie lub więcej osób poziom strukturalny
2. Wzajemnie od siebie zależnych
3. Spostrzega niemożność poziom psychologiczny
- osiągnięcia lub utrzymania ważnych zasobów konflikt ukryty
- zaspokojenia potrzeb
- realizacji istotnych wartości
4. i podejmuje działania,
5. w wyniku tych działań konflikt jawny ulega poziom zachowań
eskalacji, złagodzeniu lub rozwiązaniu


Wady konfliktów:
- cierpią na tym uczniowie i nauczyciele
a) wywołuje negatywne emocje
b) frustruje potrzeby
- zaburza strukturę
- niszczy autorytet
a) zaburza relacje interpersonalne
- wpływa na autoprezentację szkoły
- są źródłem agresji i przemocy
- buduje relacje sprzyjające manipulacji postawami stron konfliktu (zaburzając ich system wartości)
- zaniedbywanie procesu wychowawczego
- brak autorytetu wpływa na dyscyplinę


Zalety konfliktów:
- poszerza wiedzę
- sprzyja zmianom przekonań
- podnosi umiejętność radzenia sobie z trudną sytuacją
- umożliwia wyrażanie opinii i zdania
- sprzyja polepszeniu komunikacji
- wzmacnia poczucie wartości
- wzrost samowiedzy
- podtrzymuje związki, relacje, ma moc sprawczą emocji pozytywnych

Łagodzenie konfliktów:
- motywacja obu stron
- czas i miejsce
- umiejętności komunikacyjne
- nastawienie do drugiej osoby
- wytrwałość dążenia do zgody
- czerpanie radości z sytuacji bezkonfliktowych
- ilość osób konfliktu
- poczucie własnej wartości
- granice ja
- odwaga

Podsycanie konfliktów:
- stronniczość rodziców
- związki uczuciowe nauczyciela
- intrygi
- koalicje
- konflikt pokoleń
- brak odwagi


Już jutro rózne poglady na temat Zabuzreń Instynktu Samo Zachowawczego

"Godzina szczerośći" w rodzinie nastolatka. Cz. 3

Co na to nastolatki?

20 % badanych uczniów twierdzi, że w ich rodzinach istnieje "godzina szczerości" lub nie ma potrzeby, aby istniała, ponieważ wszyscy są otwarci wobec siebie, a problemy rozwiązuje się na bieżąco. Spośród pozostałych 80% dokładnie połowa chciałaby, aby taka godzina miała miejsce w ich domach, gdyż pozwoliłoby to wyjaśnić wiele trudnych spraw. Reszta ankietowanych nie życzyłaby sobie "godziny szczerości" w rodzinie, ponieważ ich zdaniem i tak nic by się nie zmieniło, a poza tym skutkiem takiej rozmowy zawsze byłaby wielka kłótnia. Tego rodzaju obawy świadczą o złych stosunkach między rodzicami i dziećmi. Przyjrzyjmy się dokładniej tej grupie uczniów. Okazuje się, że rodzice generalnie nie mają dla nich czasu i nie zauważają ich potrzeb. Z tego powodu w trudnych sytuacjach ci młodzi ludzie szukają pomocy na zewnątrz (u kolegów, koleżanek, wśród znanych sobie osób dorosłych). W ten sposób pogłębia się przepaść między nimi i rodzicami. W ich domach nie rozmawia się otwarcie o problemach. Aby rozładować bądź stłumić negatywne emocje, dzieci z pasją oddają się grom komputerowym, słuchają głośnej muzyki, zamykają się w swoim świecie z poczuciem bezsilności, rozpaczy, złości, bezsensu. Taka alienacja może prowadzić do młodzieńczej depresji, buntu, a nawet autoagresji.

Wnioski nasuwają się same: drodzy rodzice, nastoletnie dzieci potrzebują waszej obecności, cennego czasu, szczerej rozmowy. Jeśli wy nie udzielicie im wsparcia, zrozumienia, pomocy w trudnym okresie dojrzewania, z całą pewnością zrobi to ktoś inny, niekoniecznie przez was akceptowany.

Sięgnijmy do źródeł

Z pewnością starsze dzieci oraz ich rodzice zadają sobie pytanie: "Dlaczego nie potrafimy otwarcie ze sobą rozmawiać?" Przecież wspólnie pragniemy dla siebie dobra, chcielibyśmy żyć w zdrowej atmosferze, wracać z chęcią do domu. Przyczyn jest zapewne wiele. Spróbujmy je odnaleźć. Być może trzeba będzie sięgnąć głęboko - aż do dzieciństwa matki i ojca. Jeśli nie doświadczyli oni miłości, wsparcia ze strony swoich rodziców, niewykluczone że będą mieli trudności z okazywaniem uczuć własnym dzieciom.

Dzieciństwo rodziców może mieć wpływ na ich obecne relacje z dziećmi.

Podobnie rzecz ma się z otwartością, prowadzeniem rozmów, wspólnym spędzaniem czasu. Zanim zdecydujemy się na "godzinę szczerości" w rodzinie, spróbujmy dokonać retrospekcji własnego życia. Może okaże się, że wiernie naśladujemy postawy wychowawcze naszych rodziców, powielając również błędy. Warto - po głębokiej analizie - porozmawiać o tym z dziećmi. Taka "godzina szczerości" może wiele wyjaśnić. Nie bójmy się przyznać do porażki, a przekonamy się, jak wspaniałomyślne i wyrozumiałe są nasze zbuntowane i przekorne nastolatki.

Już jutro "Rodzaje i specyfikacja konfliktów"

"Godzina szczerośći" w rodzinie nastolatka. Cz. 2

Porozmawiajmy!

Trudny czas dojrzewania to okres pytań, wątpliwości. Nastolatek powinien mieć możliwość werbalizacji swoich poglądów, skonfrontowania ich z punktem widzenia osób dorosłych. Nie bójmy się podejmowania ważnych i trudnych tematów w obecności starszych dzieci. Dotyczy to również problemów bezpośrednio związanych z funkcjonowaniem rodziny.

Nastolatki potrzebują szczerej rozmowy z rodzicami.

Tylko 1/5 badanych przeze mnie nastolatków przyznaje, że może otwarcie powierzyć rodzicom swoje spostrzeżenia i uwagi na ten temat. Jak radzą sobie z tym pozostałe dzieci? A może w ich domach nie ma żadnych problemów, więc po co rozmawiać? Nie oszukujmy się: każda rodzina ma swoje słabe punkty i musi stawić czoła wielu przeciwnościom. Dobra, przyjazna atmosfera w domu jest efektem świadomej pracy wszystkich domowników. Dlatego tak ważne jest, aby dziecko mogło otwarcie rozmawiać z rodzicami na każdy temat. Pozwoli to na bieżąco wyjaśniać wszystkie trudne sprawy i zapobiegnie poważnym konfliktom.

Godzina szczerości

Co zrobić, gdy napięcie emocjonalne panujące między członkami rodziny grozi wybuchem awantury przy każdej próbie rozmowy? A co wówczas, kiedy atmosfera w rodzinie staje się nieznośna, bo domownicy chodzą obrażeni i unikają się wzajemnie? Jak naprawić niezdrowe relacje między rodzicami i dziećmi?

Jedną z propozycji konstruktywnego podejścia do trudnych sytuacji rodzinnych jest wspólna rozmowa, .podczas której każdy będzie mógł powiedzieć co go drażni, co przeszkadza, co chciałby zmienić w rodzinie.

Podstawowym warunkiem przeprowadzenia takiej rozmowy jest znalezienie czasu i zawarcie umowy, że nikt nie będzie ironizował ani przerywał W czasie takiej "godziny szczerości" wszyscy mają równe prawa, a więc dzieci mogą otwarcie krytykować rodziców, nikt jednak nie powinien nikogo obrażać.

"Godzina szczerości" w rodzinie to czas, w którym wszyscy szczerze mówią sobie nawzajem, co ich drażni, co przeszkadza, co chcieliby zmienić.

Jeśli trudno jest okiełznać emocje poszczególnych członków rodziny, a rozmowa przeradza się w kłótnię, należy ją przerwać i dać sobie czas na wyciszenie. Aby takie rodzinne spotkanie przyniosło pozytywne efekty, konieczne jest przestrzeganie warunków umowy. Natomiast informacje, które każdy usłyszy na swój temat, powinny być konstruktywnie wykorzystane. Dlatego kolejnym etapem jest wypracowanie strategii działania na przyszłość. Innymi słowy, wszyscy powinni zastanowić się, co i jak należy zmienić, aby poprawić sytuację rodziny. Przypomina to rokowania w polityce, bowiem trzeba wysiłku, pójścia na kompromis, nierzadko rezygnacji ze swoich racji i przyznania się do błędu dla wspólnego dobra.

Już jutro część 3

"Godzina szczerośći" w rodzinie nastolatka. Cz. 1

"Godzina szczerości" w rodzinie nastolatka

Młody człowiek torując sobie drogę do dorosłości, oczekuje od rodziców partnerstwa, patrzy na nich krytycznym okiem, podkreśla swoją niezależność, wyzwala się spod opiekuńczych skrzydeł mamy i taty. Na tym tle rodzą się konflikty w rodzinie. Czy potrafimy je rozwiązywać? Czy nastolatek otrzymuje od rodziców wsparcie w sytuacjach, z którymi sobie nie radzi? Czy rodzice znajdują czas, aby z dziećmi otwarcie rozmawiać o trudnych sprawach? Warto zadać sobie te pytania. Postawiłam je również uczniom klasy szóstej szkoły podstawowej oraz gimnazjalistom z wrocławskich szkół. Zebrany materiał pozwala spojrzeć na świat oczyma nastoletnich dzieci.

Mamo, tato jestem tutaj!

Na początku należałoby z całą stanowczością odrzucić mit, jakoby starsze dzieci nie potrzebowały obecności i czułości rodziców. Formowanie dojrzałej osobowości człowieka jest procesem, którego prawidłowy przebieg uzależniony jest od akceptacji, zrozumienia i wsparcia dorosłych.

Nawet najbardziej zbuntowany nastolatek oczekuje od rodziców zainteresowania, rozmowy, przytulenia.

Tymczasem okazuje się, że jedna trzecia badanej przeze mnie młodzieży nie może liczyć na obecność i pomoc rodziców w trudnych sytuacjach. Powód? Brak czasu. Młodzi ludzie czują się lekceważeni. Rodzice, zajęci pracą, nie znajdują dla nich wolnej chwili w ciągu dnia, nie dostrzegają ich problemów. Zauważmy, że z punktu widzenia dorosłych taka sytuacja jest uzasadniona troską o byt materialny rodziny. Dzieci jednak postrzegają to inaczej. Jeden z nastolatków napisał: Dla moich rodziców nie istnieje nic ważniejszego od pracy i pieniędzy. Ja się nie liczę. Oczywiście można by to zbagatelizować, posługując się znanym stwierdzeniem: Jak dorośniesz, to wszystko zrozumiesz. Jednak taki argument nie przekona młodego człowieka. Wszyscy badani przeze mnie uczniowie chcieliby, aby rodzice codziennie poświęcali im choć trochę czasu . Oczywiście nie w celu kontroli postępów w nauce. Nastoletnie dzieci potrzebują wsparcia, zapewnienia o miłości, akceptacji, autentycznego zainteresowania, bycia razem. Dlaczego jest to dla nich tak ważne? Bo w ten sposób zyskują poczucie bezpieczeństwa, potwierdzenie, że są kochani, ważni, a ich sprawy naprawdę kogoś obchodzą.

Już jutro cz. 2